क्षितिज म्हणजे असतो फक्त आभास. आपल्या आणि क्षितिजामधले अंतर म्हणजे आयुष्य. म्हणून एखादी व्यक्ती आपल्यापासून दूर गेली की कायमपणे उदास न होता आयुष्यातील व निसर्गातील सुंदर गोष्टी पहात विरहाचं दुःख विसरावं असा संदेश देणारी ही कविता.
सुंदर पहा!
कवयित्री: डॉ. ज्युबेदा तांबोळी
मुक्तपणे हसायचं असतं
क्षितीजावर भेटल्याचा
केवळ भास असतो
तो सत्य कधीच नसतो
सत्य एवढचं की
आकाश दाटून आल्यावर
आपलं स्थान न सोडता
तृषार्त धरतीवर वर्षाव
करून सृष्टीला फुलवणं
व ही बहार तृप्तपणे पहाणं
छिन्न न होता, अविचल मनानं
आता यापुढील जगणं
म्हणजे प्रगतीचे पंख लावून
सृष्टीतील सुंदर गोष्टी पहाणं !
