'इस्लाम' मधील शूचिर्भूतता
फोटो साभार: गूगल
इस्लामी धर्मशास्त्राप्रमाणे जेंव्हा स्नान (गुस्ल) आणि वजूह म्हणजेच धर्मशास्त्राप्रमाणे तोंड-हात-पाय धुण्याची गरज असते, तेंव्हा माणसाने टाळाटाळ करू नये. शूचिर्भूत झाल्याने माणसात एक प्रकारचा आत्मविश्वास निर्माण होतो व त्या व्यक्तिस ईश्वर संरक्षणाचे कवच लाभते.
इस्लामी शरीअतप्रमाणे अस्वच्छ कपडे परिधान करून कुठलीही इबादत (प्रार्थना) आपण करू शकत नाही आणि केल्याने अल्लाहच्या दरबारात त्यांना स्वीकृती लाभणार नाही. इस्लाम धर्मात शारिरीक पवित्रतेला खूप महत्व आहे. शरीर शुध्द असेल तर मनही शुध्द राहते, आत्मा शुध्द राहतो. शरीर शुध्द नसल्याने कांही विकार होणे अगदी नैसर्गिक आहे. त्या शारिरीक विकारांचा मनावर परिणाम होतो. मनाचे आरोग्य बिघडले की, आत्मा विचलित होतो. आत्मा बैचेन झाला की माणसाला झपाटल्यासारखे वाटते आणि तो नको त्या उपायांच्या शोधात हिंडत राहतो. म्हणून सफाई आणि पावित्र्य या दोन वेगळ्या गोष्टी आहेत. सफाई केवळ शरीराला शुध्द करू शकते; परंतु पवित्रता मात्र आत्म्याच्या आरोग्याचा एक अत्यावश्यक असा गुण आहे, ज्याला पर्याय नाही. पावित्र्य एक अदृश्य शक्ती आहे. त्यामुळे माणसाला ईश्वराचे सामीप्य प्राप्त होते. पवित्रता माणसाच्या शारिरीक, मानसिक व आत्मिक शक्तीच्या संरक्षणासाठी सदैव तयार असते. अपवित्र मनुष्य ईश्वरी देणग्यांच्या निकट जावू शकत नाही.
