कोरोना (कोविड १९) महामारीमुळे सर्वांवर उद्भवलेल्या परिस्थितीचे चित्रण करणारी कविता
काळ मोठा बिकट
कवयित्री: डॉ. ज्युबेदा तांबोळी
फोटो साभार: गूगल
काळ मोठा बिकट आला
मेला नाही तोच जगला ।
आधी बातम्या बाधितांच्या
आता येताहेत मृत्यूच्या ।
पहाटे फोन खणखणतो
स्नेही कुणीतरी दगावतो ।
उपचार सुरु खाजगीत श्रीमंताचे
बेड मिळेनात, हाल गरिबांचे ।
परस्पर जाळतात प्रेताला
श्वान सज्ज लचके तोडायला।
नंबर लागलेत दफनविधीला
रडूच न येई बघा कोणाला।
वणवा पेटलाय घराभोवती
केंव्हा आपल्याकडे? हीच भिती।
दर दिवशी आकडा वाढतो
घाबरून पेशंट घरीच बसतो।
जगला काय मेला काय
कोणाला आता पर्वा नाय।
ज्याचं जळतं त्यालाच कळतं
जगण्याचं महत्व, मेल्यावर कळतं।
