६ सप्टेंबर १९८२ रोजी मलिका या कन्यारत्नाने माझ्या पोटी जन्म घेतला. तिला जन्मतःच पाठीवर जखम होती. मणक्याची वाढ पूर्ण झाली नव्हती. तिला बरे करण्यासाठी खूप औषधोपचार केले पण ती बरी झाली नाही. १४ जानेवारी १९८३ रोजी ती देवाघरी निघून गेली तिला मांडीवर घेऊन सुचलेल्या या काव्यपंक्ती......
' मलिका '
कवयित्री: डॉ. ज्युबेदा तांबोळी
असुनी कुशल कलावंत
का पाहिलास माझा अंत
आजवरी पाहुनी परीक्षा
मन झाले नव्हते शांत?
द्यायचे नव्हते तुला सबळ मात्रुत्व
का व्यर्थ घालविलेस कर्तृत्व?
करायचे नव्हते मला सुखी
का सुख आणलेस मुखी?
निष्पाप निरागस माझ्या बाळा
तुझ्यासाठी स्वर्गात जाऊन
मागितली असती दाद
पण जन्म घेतलास कलियुगात
येथे कोण घेतो कुणाची दाद
हे ईश्वरा।
तुला तरी ऐकू येतो का रे माझा साद?
👌👌👌
उत्तर द्याहटवा